Un clásico dos imáns Grimm revisitado por Tomi Ungerer baixo o título de Allumette. A cerilleira, A nena dos mistos, nunha versión traducida por Sandra e Óscar Senra Gómez e publicada por Kalandraka. Cando semella que a nena vai morrer de frío e fame, pide o desexo de comer e do ceo empezan a caer cousas, a cumprirse todos os seus desexos... e ela reparte porque hai para máis; e chegan máis cousas que a xente vai doando e máis persoas que lle axudan a repartir, as cousas vanse distribuíndo por todo o mundo nunha rede de solidariedade. A tristeza máis absoluta que sempre sentimos ao ler ese conto, transfórmase nunha esperanza, porque as cousas poden cambiar e o realidade pode ser un lugar mellor.
Ernesto e Celestina perderon a Simeón de Gabrielle Vincent, traducido por Tamara Andrés. É a tenrura dos vellos contos que se fixeron eternos porque as emocións están aí e non nos programas montados por determinadas fundacións e seguidos a ollos pechos por quen non coñece a literatura infantil máis que como pasatempo. Ernesto, o oso, convida a Clementina unha ratiña, a ir pasear baixo a neve. Ela leva a Simeón, un boneco pingüín, que perde na neve. É moi tarde para volver a buscalo, e cando regresa o oso xa está desfeito e non se pode aproveitar. A pesar dos seus esforzos por mercarlle outros bonecos que llo fagan esquecer, a rata chora e bótao de menos ata que Ernesto decide que entre os dous van a construír un novo Simeón... daquela a alegría é inmensa ata o punto de facer festa para que os amigos poidan ser agasallados cos outros bonecos e compartir a noite; cando marchan, Ernesto e Celestina lavan a louza, máis amigos que nunca, felices!
Graza, unha vez máis, por non permitir que se perdan estas xoias.
Ningún comentario:
Publicar un comentario